آقای مارتین بامرز و تیم همراهش در طول چند ماه گذشته، روی پروژه ای بنام Deep-Z که یک پروژه غیر علمی و توسط یک شرکت خصوصی ساپورت مالی می شده است فعالیت می نمودند. یکی از اهداف این پروژه امتحان نمودن این موضوع بود که آیا پرینتر سه بعدی می تواند جهت ساخت وسایل ارزان قیمت برای کنکاش آبهای بسیار عمیق مورد استفاده قرار گیرد یا نه؟برای امتحان این موضوع، آنها یک زیر دریایی که با استفاده از پرینتر سه بعدی ساخته شده بود را در ماه می سال 2015 به اعمال دریاچه ای در شمال ایتالیا فرستادند.
نتایج بدست امده بسیار موفقیت آمیز بودند. زیر دریایی که با استفاده از پرینتر سه بعدی ساخته شده بود توانست فشار بالای آبهای عمیق را بدون هیچ مشکلی تحمل نماید و دوباره بدون هیچ گونه آسیب دیدگی در بدنه از آب بیرون بیاید. این بدان معنی است که پرینتر سه بعدی می تواند جهت پرینت نمودن قطعاتی که در آبهای عمیق مورد استفاده قرار می گیرند مورد استفاده قرار گیرد.
بر طبق اظهارات آقای مارتین، این پروژه با ساخت یک محفظه ضد آب برای یک دوربین با استفاده از پرینتر سه بعدی آغاز گردید. این محفظه پرینت سه بعدی شده به 200 متر کابل فولادی متصل گردید و همچنین چندین چراغ ال ای دی جهت فراهم نمودن نور برای فیلمبرداری به آن وصل گردید. در داخل محفظه دوربین از هیچ گونه مواد خشک کننده و یا رطوبت گیر استفاده نشد. بعلاوه، این احتمال وجود داشت که کوچکترین خطا و یا شکست در این محفظه باعث از بین رفتن دوربین در عمق آب گردد ولی این ریسک انجام گردید و همچنین جهت اطمینان از عدم حرکت نمودن دوربین در داخل محفظه از چسب اپوکسی استفاده گردید.
این زیر دریایی ساخته شده با پرینتر سه بعدی که به عمق آبهای عمیق فرستاده شد با استفاده از مواد نایلون و پرینتر بعدی با تکنولوژی SLS پرینت شده است. بر طبق اظهارات آقای مارتین، مواد نایلون مواد بسیار قابل اعتماد و قوی می باشند که می توانند برای قطعات کاربردی مورد استفاده قرار گیرد.