در ابتداي گسترش پرينترهاي سه بعدي فقط فيلامنت 3.0 ميليمتري وجود داشت ، اما پس از مدتي فيلامنت 1.75 ميليمتري پا به عرصه گذاشت.
اما آيا اين ايده بهتري بود؟؟؟ ماجرای تقابل فیلامنت 1.75 و 0.3 چیست؟
در دسترس بودن فیلامنت های با قطر 3.0 باعث شد که همه پرینترهای سه بعدی سالهای گذشته فقط از این قطر فیلامنت استفاده کنند.
اما پس از چند سال ضرورت تولید فیلامنت هایی با قطر کمتر و خصوصا 1.75 میلیمتر مشاهد شد.و این قطر کمتر مزایایی هم نسبت به فیلامنت های 3.0 داشت.هز چه قطر فیلامنت افزایش پیدا کند ، استقامت آن نیز بیشتر می شود و این به آن معنی است که اگر فیلامنت در معرض فشار قرار گیرد زودتر دچار شکست می شود. مثلادر منحنی مسیر فیلامنت به داخل اکسترودر این فشار باعث شکستن فیلامنت خواهد شد.
این مشکل زمانی افزایش پیدا می کند که اسپول فیلامنت به انتهای آن میرسد، در این زمان منحنی فیلامنت شدیدتر می شود و فشار نیز افزایش می یابد که باعث شانس بیشتری برای شکستن فیلامنت در مسیر خود به اکسترودر خواهد شد.
و در این هنگام متوجه می شویم که فیلامنت 1.75 به دلیل قطر کمتر منعطف تر است و بنابراین قابلیت انحنا و پیچش بیشتری را در مسیر به اکسترودر از خود نشان می دهد.
برخی بر این باور هستند که فیلامنت 1.75 برای تولید قطعات با جزئیات بیشتر توسط نازل های ظریف تر مناسب تر است، اما اطمینانی از این گفته وجود ندارد.
در این میان شاید انتخاب بخش صنعت فیلامنت های 1.75 باشد و البته که اگر دقت کنید بیشتر دستگاه های حال حاضر پیشنهادشان استفاده از فیلامنت های 1.75 است.
اما نکته جالب توجه دیگری هم وجود دارد و آن این است شرکت هایی غیر از استاندارد مرسوم reprap مانند the Ultimaker 2, the LulzBot TAZ 5 and the Zortrax M200 همه از عناوین تبلیغاتی و شعار هایی زیادی مانند” ما این فیلامنت را می فروشیم چون کار می کند ” و یا ” با ما پرینت بی نهایت را بدون وجود خطا تجربه کنید ” را میبیند و این در حالی است که همه این دستگاه ها از فیلامنت با قطر 3.0 در کارکرد دستگاهشان استفاده می کنند.
و آیا فیلامنت 1.75 میلیمتر از فیلامنت های بزرگتر (3.0 و 2.85) بهتر است؟
جواب شما چیست؟
جالب بود..